Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

it started slowly and I thought it was my heart,
but then I realised...

Átti góðan dag útí sveit í dag, á Staðastað hjá Séra frænda.

Komum í miðjum sauðburði, eða hvað það nú heitir, og úti í fjárhúsinu var ég með nýfæddum lömbum, með krumlurnar um hornin á einhverri illa stupid á. Sú vildi sem minnst vita af sínu nýborna og blauta barni, og aumingjans lambið fékk ekki á spenann. Spennó að sjá þetta svona first-hand, enda ég ekkert verið í sveit að kalla má. Því var varpað fram að ég færi í dúntekjur bráðlega, sem mér líst vel á, enda frændi víðlesinn og gáfaður.

Annað gleðimenni kom í heimsókn, Guðmundur Ólafsson, sem afsakaði ótt er hann hló, því Hallgrímur Helgason var víst eitthvað að kvarta yfir honum, og hlátrinum hans í Mogganum. Guðmundur las víst svargrein sína, en þá var ég útí reyk með ánum.

Ég var að kveikja á því að Pulp er eldra band en Smiths, og þarafleiðandi hefur Jarvis Cocker verið lengur að en Morrissey, en Cocker hefur oft verið líkt við Morrissey, og þá sem hálfdrættingi á Manchestermanninn. En ég, sem Sheffield Wednesday maður, vísa þessu á bug, og beini fólki að fyrstu lögum Pulp, sem finna má á allskonar safnplötum. Þar eru fínustu lög, auk annara ekki jafnra. Til að mynda eru Dogs, Seperations, She's Dead, My Legendary Girlfriend og Countdown mjög flott lög.