Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

I held your hand and I sighed:
Is this the start of another heart breaker
Or something better beginning
Something better beginning
Something better beginning
kinks '65

Innpakkað og ósmakkað; þetta var djók. Ekkert.

Ég er þreyttur á að syrgja, þreyttur á að herja á óvini bakvið skjáinn, þreyttur á dansa á þessari grensu sem ég var hrifinn inná. Þreyttur á að vera ég. Þreyttur á skilningsleysinu.

Þreyttur á því að hafa aldrei verið neitt.

Og pirraður að ég skuli geta dottið inná að hugsa svona. Ennþá. Hvað, er ég fimmtán?

Ég var að benda á ("í hljóðlegu ljóði" (Megas)) að ég er nokkurn veginn eðlilegur, get verið það, gæti orðið það. Að falla ekki inní einhvern svona hóp, það er mér eðlilegt - samt svona svekkjandi, þegar draumar lifna úr dái og fuðra svo... ég vil ekki vera skallaður, og allt sem brann og hefur brunnið, hefur ætíð kólnað hægt og ég er hvítur einsog aska því ég er hræddur; vil ekki vera sleginn, vil ekki vera...

Kannski er ég bara ennþá fimmtán.

& nei, hér er ekkert kóðað, bara lásar sem sumir fá lykla að.
---

Ég hef verið að lesa nýjustu skáldsögu Richard Hell, Godlike, sem kom út í sumar. Hún er góð. Dr. Gunni býður uppá lag með honum á sinni síðu, Love Comes In Spurts, fínt lag, á vel við tímann.