Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

The clothes in my younger days were so wild
And it's time I met someone like you
And I hope to make certain that it's true
richard hawley - hotel room

Borgaði fyrir Cole's Corner, nýja plötu Richard Hawley um daginn og hún er góð. Ég elska sándið hans; beint uppúr gömlu dögunum. Óðinn, Haukur og aðrir hálf-krúnandi Roy Orbisonar. Everly bræðurnir.

Dagarnir eru styttri en áður, kaldari í svölu steyptu tóminu á þriðju hæð nýs upphafs - en einsog alltaf er ég á leiðinni niður í kjallara.

Sigurlaug hleypur á höndum, adjustar algerlega, eignar sér loftið sem hún klýfur og veggina sem afmarka það. Ég, ég reyki oní kristalsöskubakka nöfnu hennar á vestursvölunum: fólkið á Vatnshólnum ber við himinin, einsog hestarnir á hæðinni fyrir austan. Ef ég nudda frostbitið glerið á snjóslegnum fletinum með þúsund gráðu puttanum, smýgur andi ömmu uppum ljósbrotið augnablikið, viðurkennir, en fagnar, rómantísku æðinu sem heltók okkur bæði og mig í nótt. Djöfull gætum við bondað.

En ég drep í þessari hugmynd á handarbakinu. Ískrið í hurðinni skil ég eftir úti, það leitar einskins og á allt. Ég er inni en á leiðinni niður.