Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?
laugardagur, nóvember 19, 2005
Someone's trying to fool us,
maybe it's your daughters?
[...]
Let me write a tale to make you think you're someone
and "can you think of one good reason to remain?"
Steve Harley & Cockney Rebel - Death Trip
Hvað er mikilvægara en hálft konungsríkið?
Heitt kaffe, eða Stubbaknús? Hvort?
Þegar ég loks kemst á kneipu, þá sit ég borandi augum um sali, beiðandi högga. Skammt stórra á milli. Alltaf. Ú! umm.
Sé mig í alsælu, með sprungna vör á kaldri hellu. Svo fæ ég volgt kaffe á bakka og gegnum slöngu; hvítklædd prinsessan talar við mig, mælir fyrir ákveðnum bókum og skiptir um kalda bakstra...
en sprekið brestur logandi heitt í örkumla höfðinu, uns það auðvitað kulnar og endar á nebba í Svarta-Pétri. Mér mistókst að ræna hjörtum (-anu) og fell á hverri endurhæfingunni. Ég hirði ekki um svínin og stíuna - fer í spariskó til að myrða - og fel mér að vera á flakki, húsið á hæðinni er útgangspunkturinn.
Að þekkja sjálfan sig þegar harðnar á, er mikilvægara en hálft konungsríkið, eða nein önnur laun sem manni geta verið boðin fyrir lítið bros. Skurfur sem ég þekki ekki heilla mig samt meir, hvar augu, sem ég þekki ekki, leggjast saman þegar kitlað er, langar mig að þekkja meir en sjálfan mig. Hvað krumpast, hvernig rotnar, dæsir. Bítur.
Og ég hverf sjálfum mér hvorteðer.
---
Tíuþúsundasta augnaparið, 10.000.- Robinson Krúsó-inn, nálgast óðfluga. Hann fær eintak af Astral Weeks gefins. Og jafnvel, ef vínyll hentar betur, einhvern mjög góðan pakka úr mínu einkasafni.
"Cruising over the cliches familiar..."
[...]
Let me write a tale to make you think you're someone
and "can you think of one good reason to remain?"
Steve Harley & Cockney Rebel - Death Trip
Hvað er mikilvægara en hálft konungsríkið?
Heitt kaffe, eða Stubbaknús? Hvort?
Þegar ég loks kemst á kneipu, þá sit ég borandi augum um sali, beiðandi högga. Skammt stórra á milli. Alltaf. Ú! umm.
Sé mig í alsælu, með sprungna vör á kaldri hellu. Svo fæ ég volgt kaffe á bakka og gegnum slöngu; hvítklædd prinsessan talar við mig, mælir fyrir ákveðnum bókum og skiptir um kalda bakstra...
en sprekið brestur logandi heitt í örkumla höfðinu, uns það auðvitað kulnar og endar á nebba í Svarta-Pétri. Mér mistókst að ræna hjörtum (-anu) og fell á hverri endurhæfingunni. Ég hirði ekki um svínin og stíuna - fer í spariskó til að myrða - og fel mér að vera á flakki, húsið á hæðinni er útgangspunkturinn.
Að þekkja sjálfan sig þegar harðnar á, er mikilvægara en hálft konungsríkið, eða nein önnur laun sem manni geta verið boðin fyrir lítið bros. Skurfur sem ég þekki ekki heilla mig samt meir, hvar augu, sem ég þekki ekki, leggjast saman þegar kitlað er, langar mig að þekkja meir en sjálfan mig. Hvað krumpast, hvernig rotnar, dæsir. Bítur.
Og ég hverf sjálfum mér hvorteðer.
---
Tíuþúsundasta augnaparið, 10.000.- Robinson Krúsó-inn, nálgast óðfluga. Hann fær eintak af Astral Weeks gefins. Og jafnvel, ef vínyll hentar betur, einhvern mjög góðan pakka úr mínu einkasafni.
"Cruising over the cliches familiar..."
Söfn
Gerast áskrifandi að Færslur [Atom]