Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

roll the world over
and give her a kiss...
and a feel!
nilsson - the most beautiful world in the world

Í heiminum eru skemmtanir ekkert svo vandfundnar, hér er ein, sem er ekkert ný af nálinni - það er, þessi frjálshyggju gemsi, endalaust grínefni svosem lengi - en þessi skrif dæma sig nú soldið sjálf:

Tilkoma fyrirtækis í vatnsmálin er frábær atburður. Heftandi lagasetning og ríkisafskipti af markaðnum eru slæm.

Þessi leiðinda mantra bítur ekki lengur á mig, hún bara er þeirra bæn á kvöldin; en kommon, við erum að tala um vatnsmarkaðinn - ja, höfum það bara vatnsmarkaðinn, því hvað er það? - er þeim ekkert heilagt? Rökin eru að vatnið "hætti þá að vera kólerumengað og banvænt"! Vei, ykkur, "tilteknu" landsmönnum! að reiðast! ykkur þáttagerðarmönnum að minnast á svo hagstæðan viðburð!

Ykkur hægritussum.

Grínaktugt biður Nilsson okkur að gleyma ekki hnettinum, hann sé sá besti sem við búum á, það er ekkert "vinstri-grænt" við það, ekkert vitlaust eða barnalegt, heldur þarft og mikilvægt hugtak - það er, "the most beautiful world in the world" - sem gæti vonandi vakið svona drjóla af værum koltvísýringsblundi.

"I'll tie my tie 'till the day I die / But if I have to be fed then I'd rather be dead" syngur hann líka, og á nokkuð til sín, en grínlaust, þá vitum við öll, að við bindum engin bindi eða étum gott brauð og osta meðan ruslahaugarnir hrynja í hausinn á okkur blandað súru regni.

Við syngjum, "I'd rather be dead, than wet my bed..." forljót, en ósvo fallega.