Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?
þriðjudagur, desember 06, 2005
“Ætlar' að lát' 'ann vakna? Ætlar' að æsa kenndir í búknum
þar til ða' gerist, að þú takir 'ann, að við fáum 'ann saman o tökum svo kvor aðra, allt í kös, ég og þú og hann? Því ég er byrjuð að fá ða'. Sko, é þreif' á onum. Viltu sjá ða'? Sjáðu. É þreifa. Kondu lík' elskan. Takt' á 'onum og finndu réttlætið! En é veit það ekki. Þarf maður endileg' að vit' eittkvað í þessum heimi! Kvers vegna? Ég veit það ekki, ég veit ekki kvers vegna é vil ða'. Maður hefur gott af þí. Ég held ða' sé réttlætið. Ég vild' að 'ann gæti séð þegar é tek á 'onum. Hálsinn er skorpinn – einso á hænulöpp!”
“Þótt 'ann sé ekki með öllum mjalla er 'ann að minnsta kosti normal. Er það ekki?”
“Kvers vegna normal?”
“Byrjaðu bar' o finndu kvernig ða' er. Kreistu o finndu réttlætið. Þá kemur það í þig og þá finnurð' að réttlætið kemur til þín elskan. Er ða' ekki réttlæti að vit' eitt og annað í sínum búk í þessum gríðarlega heimi sem þarf ekk' endileg' að sð skipta so miklu máli úr þí við komum saman kvort sem er, ég í þig o þú í mig? Taktu bar' á 'onum. Byrjað' að finna ða'? O láttu mig káf' í 'ana. Er 'ún ekk' a finna ða'? Hefur 'ún ekki hitnað við að þukla? Því allt í ein' er ða' orðið svona elskan. Það er eittkvað sem vill ekki ljúga. Byrjaðu bar' o sjáðu til, byrjað' o finndu kve það er gott. Já elskan, sona, sona, byrjað' o finndu réttlætið.”
---
Kjallarinn bls. 92/93 [þrí lesið með tilliti til stafsetníngar og réttritunar!]
Draugarnir Skauð og Skögul ræða hvernig og afhverju þær ættu að eiga við Davíð, sögu hetjuna: brot! Það er eitthvað við díalóga Steinars sem er bæði óþolandi, en líka sérstaklega töfrandi - þetta er ekki raunveruleiki (enda draugar) en hann er það aldrei hjá Steinari, ekki í því sem ég hef lesið. Kannski helst í Siglíngu, en varla.
En réttlætið, það lít ég aldrei sömu augum aftur.
Kjallarinn fær fjórar rauðvín og öll glerbrotin í borginni. Ég ætla að lesa hana aftur. Það fer ekki milli mála að Steinar var hæfileikamaður, galdrakall og gúrú; ég skal votta honum virðingu mína einhvernveginn, á hátt sem hæfir honum. Ef ég hef það svosem ekki enn, á lymskufullum miðum! í kuskvösum stamra frakka! stingandi við á göngum! etc.
“Þótt 'ann sé ekki með öllum mjalla er 'ann að minnsta kosti normal. Er það ekki?”
“Kvers vegna normal?”
“Byrjaðu bar' o finndu kvernig ða' er. Kreistu o finndu réttlætið. Þá kemur það í þig og þá finnurð' að réttlætið kemur til þín elskan. Er ða' ekki réttlæti að vit' eitt og annað í sínum búk í þessum gríðarlega heimi sem þarf ekk' endileg' að sð skipta so miklu máli úr þí við komum saman kvort sem er, ég í þig o þú í mig? Taktu bar' á 'onum. Byrjað' að finna ða'? O láttu mig káf' í 'ana. Er 'ún ekk' a finna ða'? Hefur 'ún ekki hitnað við að þukla? Því allt í ein' er ða' orðið svona elskan. Það er eittkvað sem vill ekki ljúga. Byrjaðu bar' o sjáðu til, byrjað' o finndu kve það er gott. Já elskan, sona, sona, byrjað' o finndu réttlætið.”
---
Kjallarinn bls. 92/93 [þrí lesið með tilliti til stafsetníngar og réttritunar!]
Draugarnir Skauð og Skögul ræða hvernig og afhverju þær ættu að eiga við Davíð, sögu hetjuna: brot! Það er eitthvað við díalóga Steinars sem er bæði óþolandi, en líka sérstaklega töfrandi - þetta er ekki raunveruleiki (enda draugar) en hann er það aldrei hjá Steinari, ekki í því sem ég hef lesið. Kannski helst í Siglíngu, en varla.
En réttlætið, það lít ég aldrei sömu augum aftur.
Kjallarinn fær fjórar rauðvín og öll glerbrotin í borginni. Ég ætla að lesa hana aftur. Það fer ekki milli mála að Steinar var hæfileikamaður, galdrakall og gúrú; ég skal votta honum virðingu mína einhvernveginn, á hátt sem hæfir honum. Ef ég hef það svosem ekki enn, á lymskufullum miðum! í kuskvösum stamra frakka! stingandi við á göngum! etc.
Söfn
Gerast áskrifandi að Færslur [Atom]