Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

Got my ticket to the game.
Bullets in a darkened chamber,
every one a different frame;
each an old familiar danger.
I'm changing -- I'm changing;
no more the stranger.
ian mcculloch - damnation

Ef ég ætti enn dótabyssur, myndu hvelletturúllurnar hætta að rykfalla ofan á glerössunum (sem maður ekki sleikti hvellinn á eftir; ó bragð!). Takkaskórnir ríma svo vel við göngulagið. Tár og bros. Got my suit of armour on.

Einhver snillingurinn ætti að sampla frábæran chorus íslandsvinarins Ian McCulloch úr laginu sem ég vitna til að ofan. Það er af misheppnaðri sólóplötu hans Mysterio, Damnation er eina redeeming lagið í raun. Mesti mínusinn óttalegt kover hans af Lover Lover Lover Leonard Cohens. En:

“Damn, damnation!
Damn, damn, nation!
Damn, damnation!
Damn, damn, nation!”

Ég get ekki hætt að syngja með, klassískt í Echo áttina...

Og snillingar ættu að lesa þessa grein á vefsvæði Julian Cope. Fokking GreenPeace djók, en íslensk -völd svo smart. Arna kannast víst við Merrick þennan, sem aftur þekkir Cope, svo leiðin þekkta frá mér til hetjunnar sem elskar jörðina meir en aðrir, er orðin stutt. En var það delerium í mér, sem ég held ég heyrði þig segja á barsvæðinu? Djöfull væri feitt að toga í skeggið á karlinum...