Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

... grillar ekki bestu bitana berhentur.

[Hver hefur ekki hitt mann sem hefur hitt mann sem hefur hitt mannætu?]

... og í óeiginlegri tímaröð ...

I sing to the island that sings in your head,
'cos I know...
kevin ayers – whatevershebringswesing

Martraðar megin á litrófinu er svo fjölmargt, ímynduð vogin þá skelfileg. Fjögurra daga helgi þó einsog botnvarpa sem skefur að mér, óvinnandi vegur ekki satt – mín kærasta... mín... ógn.

[Og fór svo. Blóðrisa þögn einlífisins, endurnýjar samviskuna, reynir að gleyma. Atvikinu.]
---

I took her down to the Twilight home for the clinically insaned.
I did not stay, I just left her there,
screaming, screaming.
julian cope – senile get

Tíminn er einsog lína, hann líður. – Ég er fæddur til að tapa. Umdæmislaus.

Ég litaði sjálfur passann, og feikaði undirskriftina; ó sorrí, sýslumaður. En, og ég á mína eigin gröf í fönn, eigið útsýni, rimlað eður tvívítt eða sætt og blautt í návígi við snípinn. Feisa örorkuna: örlaga þegar ég sting mér. Ekkert No Fun. Engin tvíþekja, engin hringekja. Tívolí – eða jú:

Tyggjóið er komið í hús. Innpakkað og tínt upp, þéttvaxið þegar brotið, límgast segja fræðin.