Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

Kindur. Hrossagaukar. Svo gæsamamma í dag, með unga í eftirdragi, hvítu eftirdragi. Þoka, þoka, þoka. Fjallasýn samt, eitt sinn. Og bjartasta nóttin leið í dáleiðslu, trans, og fjallasýn; Fláajökull. Tunga, jökultunga, ég er jökultunga; tungan stundum.

Týran er ný, nýtt hvalspik brátt fyrir ykkur, það logar á henni, ekki væla yfir lyktinni.