Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

Grænir runnar
brosa í dýrðarljóma

frá einmana ljósastaur, gráum
sem drúpir höfði
hyggur á sjálfsmorð

dagur sigurðarson

Á venjubundnu útkiggi gegnum ljóðabókahillurnar, dró ég mér út einn kjöl, þunnan og ómerktan sem flest. Það var fallegt eintak af Hlutabréf í sólarlaginu, eftir Dag, blóðrauð forsíða, tússsvartur titill. Hana hef ég ekki séð áður, en þó farið um bæklingana höndum í mörg ár. Gaman að því.

Niðrí herbergi yfirgnæfðum við Dagur sláttumenn garðsins, skrúðgarðsins.