Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

Norðursævi ársins – og núna lokaskolið – ummyndar manni uppá barða klöpp, og pólarnir birtast, einn af öðrum. Eystrasaltið fyrir ári svo gleymt, væri svo gleymt er væri ekki fyrir skjalfest og nóterað líkið af líðan. (Kúgunarefni í öllum merkingum.)

Vínjarðir og vakir, gamlir dagar. Nýtt festi, nýtt vín á nýjum belgjum. Vesöldin er liðin, þangað er óra-vegur, sem engvir legðu útá, o,
– vakir bara og vínjarðir.

Nokk gleðilegt ár.