Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

Í nóttinni: hundgá og útlenska. Allt er svo hótandi í kyrrðinni. Gáttagaur á enga vini, síreykjandi og langbjartastur í kol-köldu myrkri, ekkert nema lofandi hurðina, ekki nema loforð um snerpu gagnvart hugmyndinni; Oddi og Egg.

Og rauðasól í bullglasi riðar fætur. Ekkert er graðara en eldtunga, brennur hraðar en noja. – Jól.