Hver er að þræða villigötur auðnanna inní tún svefnrofa minna?

Oh, they never stood a chance.
We were dragged up from the gutter,
from the wrong side of the tracks.

Hmm, og það fór raunar betur en á horfðist. Mest til ágætis fólk, utan eina sem er svona hálfvitlaus og sér ástæðu til að auglýsa það, og svo er önnur kona sem á mann og bjó þartil fyrir stuttu á Akranesi, henni finnst það líka þurfa koma í hvert sinn sem hún opnar munninn. Einn maður var óborganlega fyndinn; ég hef oft séð hann niðrá túni, er í garðyrkju megin, virkar andlitslega fýldur(!) og rustalegur, en er greinilega bara að hugsa. Hann skaut verulega hnyttnum athugasemdum útum annað munnvikið í reykpásunum – hittu mig beint í hjartastað! Ógirtur og luralegur; hann er svona Karakter, með stórum staf. Hann hafði óvenjumikinn áhuga á að ræða við mig reyndar, sem ég veit ekki hvað mér finnst um.

Ég, ég stóð mig vel og sagði ekki meira en ég þurfti, þagði vel: náði að hemja mig um að besserwisserast þegar leiðbeinandinn reyndi af veikum mætti að útskýra lárétta hugsun, eða lateral thinking. Hann þekkti greinilega lítið til hennar, varla nema hugtakið og það að reyna að sneiða framhjá því vandamáli sem blasir við, og varla það þó. Hefði þó ekkert staðið mig betur sjálfur, en hafði þó sjálfur fyrr um morgunin verið að hugsa um þá tækni, sá að hún kæmi mér að góðu við að greina bullið frá því sem skipti máli af glærunum.

Það voru reyndar nokkrar ungkonur á námskeiðinu, af leikskólum allar, óvenju öruggar vegna fjölda síns, sem virtust líta á þetta nýja hlutverk sitt þannig að, þær væru orðnar að varðhundum yfirboðara sinna, þær höfðu horn í síðu samstarfskvenna sinna, margháttar. Hverri upplúkning munnsins hófst og lauk með reynslusögum af vondu og illgjörnu samverkafólki. Því fólki er vorkunn vegna þess að, þessar stúlkur, eins laglegar og þeim tekst að láta sig líta út fyrir á morgnana, eru beinlínis ógeðfelldar. Enn fyndnara er að það eru einhverjir lubbasokkar sem telja sig lánsama að sofna við hliðiná þeim; og enn aðrir sem öfunda þá! Haha. Oj og æ, sumt fólk. – Annars er þeirra vandamál það að þær líta stórt á sig, iðnarmannaeiginmaðurinn skaffar svo vel, þær vita ekki hvað þær eru.

Að ógleymdum manninum, Alfreð, sem spitting image Þórðs(viljandi!) Óskarsonar. Helga mín veit hve það er gaman að líta svona mann! Brosvekjandi.

En samt er ég eitthvað svo glaður í dag, þó ég hafi fengið synjun á kortið áðan og rekið mig í, margoft fengið straum á leiðinni upp stigann (ég tek helst ekki lyftur af prinsippi). Í gær var ég samt svo meyr, vorkenndi mér ógurlega – undir Tindersticks, For Those... læf (Langbest þannig (Slum Kids er reyndar bara til læf, tenging?)) Það er einsog Stuart Staples hafi séð inní framtíðina, framtíðina mína (sbr. “Two whole years to earn your...”)! Ja, eða:

All those years spent building myself up,
trying to stop my staring
and start taking two steps instead of one.
But they're so gone now!

Táraðist næsta; eins gott ég þagði þá.

Jákvætt: á fyrsta degi lít ég á mig sem vonarstjörnu verkalýðsins; bíðið við, djöfull verðiði hengd.